سلام.
یه چند وقتی بود دیگه نمیخواستم بنویسم.راستشو بخواین دلسرد شده بودم.با خودم میگفتم هر چقدرم که من مطلب بنویسم مگه چند نفر گذرشون به این صفحه میفته که اگه یه وقتی حوصله داشته باشن یه نگاهیم به مطالب بندازن.
اما الآن بعداز یک ماه ننوشتن تازه میفهمم که هرچقدرم که مطالبت رو نخونن، هر چقدرم که وبلاگت بی مخاطب باشه؛ همین نوشتنه آرومت میکنه.
همین که میبینی یه جایی هست که بی دغدغه بشینی حرف دلت رو بزنی؛ آرومت میکنه.
همین که منتظر میمونی تا یکی مسیرشو اشتباه بیاد و مرحمی رو زخمات باشه؛ آرومت میکنه.
همین که وقتی دلت گرفته با فضای مجازی درد و دل میکنی؛ آرومت میکنه.
همین که.... .بی خیال بگذریم.
خیلی دوستون دارم.یا علی
