در این مدت که بازار اظهارنظر و موضع گیری در برابر سخنان ترامپ حسابی گرم است، مدام در این فکر بودم که چه بگویم و اصلا چه می توان گفت.
خیلی ها حرف زدند، خیلی ها اظهار نظر کردند، موضع گرفتند، از حماقت ترامپ گفتند، از خلیجی که همیشه فارس می ماند سرودند و... .
آن ها که تا چندی پیش سپاه را می کوبیدند، اکنون، در این طوفان لجن پرانی ترامپ، در قامت حامی سپاه ظاهر شدند، هم آن ها که اعتماد به آمریکا را بزک کرده بودند و سنگ مذاکره را به سینه می زدند و توافق بد را بهتر از عدم توافق می دانستند، تاریخ را به یادمان می آورند و از سابقه سیاه یک کشور در چهل سال و شصت سال گذشته می گویند. عده ای که چند ماه قبل برای مطامع پوچ انتخاباتی و ریاست چند روزه دنیا، از هیچ گونه تفرقه و جناح بندی و دودستگی واهمه نداشتند، هم الآن فهمیده اند تنها این اتحاد است که می تواند پشت ایالات متحده را بشکند و... .
بگذریم. حرف زیاد است و مجال کم. خدا را شکر در این مدت بسیار دیدیم و شنیدیم و شنیدید و دیدید.
فقط یک سوال
تجربه ای که در دهه هشتاد برای دکتر روحانی و همراهان درس نشد، آیا در دهه نود عبرت می شود؟
