حجره جدید
به قول یه دوستی، قبلنا که نه تلگرامی بود و نه اینستاگرامی وجود داشت، وبلاگ ها برای خودشون هویت داشتن و اسم هر کدوم نشونه هویتش بود. هر کدوم برو بیایی داشتن. بعضیا بچه محل بودن و هم سایه، برخی مسیر هر روزه شون برای رسیدن به خونه از اونجا می گذشت و دیگرانی هم بودن که اشتباهی گذرشون به اون گذر می افتاد. خلاصه که هر وبلاگی برای خودش رسم و رسومی داشت و صفایی. اما از وقتی که شبکه های اجتماعی مثل قارچ تو هر گوشی سبز شدن و یکی مقیم اینستاگرام شد و اون یکی مشغول توئیت کردن، وبلاگ هام کنج عزلت گزیدن و مشغول خلوت خودشون شدن. دیگه کمتر کسی سراغی ازشون میگیره و حالی ازشون میپرسه. اونام تو تنهایی خودشون میپوسن و فراموش میشن. این شد که منم تصمیم گرفتم که رفیق سالهای پیش از اینم رو تنها بذارم و به تلگرام پناه ببرم که هم به روز تره و هم دسترسی بهش آسون تر. از این به بعد قراره که مطالب وبلاگی رو به رسم یادگار روی دیوار تلگرامی نقش بزنم.
پس با یه "یاعلی" کرکره این حجره مجازی رو میدم بالا....
لطفا شما هم با "یاعلی" وارد بشید
"یاعلی"
پی نوشت: مدد ز غیر تو ننگ است یاعلی مددی...
پی ترنوشت: لینک رو بالای صفحه ایجاد کردم
پی ترین نوشت: قدم هاتون به روی چشم اگر که کلبه درویشی ما رو به نور وجودتون روشن کنید
